ناتینگ فون (Nothing Phone) یکی از برندهای جوان گوشی است که شرکتی انگلیسی به نام Nothing آن را در تابستان ۲۰۲۲ وارد بازار کرد. اکنون در تابستان ۲۰۲۳ و حدود یک سال از معرفی اولین گوشی Nothing Phone که آن را به نام ناتینگ فون ۱ می‌شناسند، گوشی دیگری از این شرکت بریتانیایی به نام ناتینگ فون ۲ وارد بازار شده است. در این مقاله می‌خواهیم به نقد و بررسی گوشی ناتینگ فون ۲ بپردازیم.
بررسی سریع ناتینگ فون ۲
یک سال قبل از نوشته شدن این مقاله در اواخر تیرماه ۱۴۰۲، شرکت انگلیسی ناتینگ، برای اولین بار، نوعی گوشی تحت عنوان ناتینگ فون را وارد بازار کرد که به Nothing Phone (2) نیز معروف است. ناتینگ فون ۱ میان-رده‌ای با قیمت متوسط محسوب می‌شود که قیمت کنونی آن در بازار ایران از حدود ۲۳ میلیون تومان شروع می‌شود.
اکنون، با گذشت یک سال، شرکت ناتینگ، دومین گوشی ساخت خودش یعنی ناتینگ فون ۲ را در تاریخ ۱۷ جولای ۲۰۲۳ وارد بازار کرده است. این گوشی، بهبودهای قابل توجهی از نظر نمایشگر، تراشه، دوربین‌ها و سرعت شارژ در مقایسه با ناتینگ فون ۲ نشان می‌دهد و قابلیت‌های رابط کاربری آن نیز که Glyph UI نامیده می‌شود، افزایش یافته است.
با همه این بهبودها می‌توان گفت که گوشی Nothing Phone 2 پا جای پای Nothing Phone 1 گذاشته است و می‌توان آن را نسل دوم ناتینگ فون دانست که اشتراکات زیادی با Nothing Phone 1 دارد. در واقع، پیش از معرفی نسل اول ناتینگ فون، خیلی‌ها بر این باور بودند که پروژه ساخت گوشی توسط شرکت انگلیسی ناتینگ، چیزی جز یک کلاهبرداری بزرگ نیست اما با معرفی ناتینگ فون ۲ و رابط کاربری فوق‌العاده Glyph UI می‌توان تقریبا مطمئن بود که این برند تازه وارد به بازار موبایل، حالا حالاها با ما خواهد بود.
بررسی گوشی ناتینگ فون ۲ نشان می‌دهد که این گوشی مجهز به نمایشگری ۶.۷ اینچی از نوع OLED با صفحه LTPO بهبود یافته است که امکان نرخ نوسازی داینامیک با قابلیت تغییر از یک تا ۱۲۰ هرتز را فراهم می‌آورد. این نمایشگر از +HDR10 پشتیبانی میکند، نرخ پاسخ لمسی ۲۴۰ هرتز دارد و روشنایی آن تا ۱۰۰۰ نیت نیز می‌رسد که برای یک گوشی میان-رده، صفحه نمایش خیلی خوبی محسوب می‌شود.
مهم‌ترین ارتقاء قابلیت مشاهده در ناتینگ فون ۲ در مقایسه با ناتینگ فون ۱، تراشه آن است؛ در حالی که ناتینگ فون ۱ با تراشه میان-رده کوالکام اسنپدراگون 778G+5G با ساخت ۶ نامتری کار می‌کرد، نسل دوم ناتینگ فون مجهز به تراشه پرچمدار کوالکام اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ با ساخت ۶ نانومتری است که اگرچه در کنار دیگر بهبودها، باعث افزایش قیمت تا حدود ۲ برابر شده است اما همچنان باید ناتینگ فون ۲ را از نظر قیمت در میان گوشي‌های میان-رده قرار دهیم که بسیاری از کاربران توان خرید آن را دارند.
دو دوربین ۵۰ مگاپیکسلی در پشت گوشی حضور دارند که شبیه به دوربین‌های ناتینگ فون ۱ به نظر می‌رسند. یکی از آنها دوربین اصلی با زاوید دید واید و دیگری، دوربین اولتراواید است که البته می‌توان از آن به عنوان دوربین ماکرو نیز استفاده کرد. با این حال، ظاهرا این دوربین‌ها می‌توانند با داشتن ISP جدید و بهبود الگوریتم‌ها، داده‌های بیشتری ثبت کنند. جالب است بدانید که این گوشی دارای قابلیت زوم ۲ برابری است که شرکت ناتینگ آن را Super-Res می‌نامد و احتمالا، امکان دریافت داده‌های بیشتر، تأثیر خوبی روی کیفیت عکس‌های دارای زوم ۲ برابری خواهد داشت.
بزرگ‌تر بودن بدنه ناتینگ فون ۲ در مقایسه با ناتینگ فون ۱ امکان مجهز کردن این گوشی به باتری بزرگ‌تری را ظرفیت ۴۷۰۰ میلی آمپر ساعت را فراهم آورده است. سرعت شارژ سیمی نیز بهتر شده است و این گوشی قابلیت شارژ ۴۵ واتی دارد. این در حالی است که سرعت شارژ سیمی ناتینگ فون ۱ از ۳۳ وات فراتر نمی‌رفت. هر دو گوشی دارای قابلیت شارژ وایرلسی ۱۵ واتی و شارژ معکوس ۵ واتی هستند.
آخرین مورد از بهبودهای نسل دوم ناتینگ فون در مقایسه با نسل اول، ارتقاء امتیاز مقاومت محیطی از IP53 به IP54 است و اگرچه ناتینگ فون ۲ می‌تواند پاشش آب را تا ۱۰ دقیقه تحمل کند اما نمی‌توان این بهبود را خیلی جدی گرفت.
مشخصات Nothing Phone (2)
پیش از آنباکس کردن و بررسی گوشی ناتینگ فون ۲، بد نیست که نگاهی کلی به مهم‌ترین مشخصات این گوشی داشته باشیم.
| تاریخ ورود به بازار | ۱۷ جولای ۲۰۲۳ |
| ابعاد | ۱۶۲.۱ در ۷۶.۴ در ۸.۶ نانومتر |
| وزن | ۲۰۱.۲ گرم |
| جنس بدنه |
|
| مقاومت محیطی | IP54 (ضد پاشش آب و گرد و غبار) |
| نمایشگر |
|
| سیستم عامل و رابط کاربری | اندروید ۱۳ با رابط کاربری Glyph 2 |
| تراشه |
|
| سیم کارت | دو سیم کارت نانو |
| شبکه | 5G |
| شکاف کارت حافظه | ندارد |
| حافظه داخلی و رم | ۱۲۸ گیگابایت حافظه داخلی و ۸ گیگابایت رم / ۲۵۶ گیگابایت حافظه داخلی و ۱۲ گیگابایت رم / ۵۱۲ گیگابایت حافظه داخلی و ۱۲ گیگابایت رم |
| دوربین پشتی |
|
| دوربین جلو | دوربین ۳۲ مگاپیکسلی با گشودگی دیافراگم f/2.5، اندازه حسگر 1/2.74، اندازه پیکسل ۰.۶۴ میکرومتر، قابلیت HDR و قابلیت فیلمبرداری 1080p@30fps |
| اسپیکر | استرو اسپیکر |
| جک ۳.۵ | ندارد |
| وای-فای | Wi-Fi 802.11 a/b/g/n/ac/6, dual-band, Wi-Fi Direct |
| بلوتوث | 5.3, A2DP, LE |
| موقعیت‌یابی | GPS (L1+L5)، GLONASS (L1)، BDS (B1I+B1c)، GALILEO (E1)، QZSS (L1) و NavIC |
| NFC | دارد |
| رادیو | ندارد |
| USB | USB-C 2.0 OTG |
| سنسورها | اثر انگشت (نوری زیر نمایشگر)، شتاب‌سنج، حسگر مجاورتی، ژیروسکوپ، قطب‌نما |
| باتری | لیتیوم-یون با ظرفیت ۴۷۰۰ میلی آمپر ساعت |
| شارژ |
|
| رنگ‌ها | سفید، خاکستری تیره |
آنباکس کردن ناتینگ فون ۲
بررسی گوشی ناتینگ فون ۲ را با آنباکس کردن این گوشی شروع مي‌کنیم. ناتینگ فون ۲ نیز مثل ناتینگ فون ۱، درون جعبه کاغذی سازگار با محیط زیست به شما تحویل داده می‌شود و زمانی که این جعبه را پاره و باز می‌کنید، درون آن، گوشی ناتینگ فون ۲ با محافظ نمایشگر، کابل USB-C و یک پین سیم کارت شیک می‌بینید. جالب اینجا است که لایه محافظ نمایشگر، برخلاف تقریبا تمامی گوشي‌های موجود در بازار، از کیفیت بالایی برخوردار است و به سادگی کثیف نمی‌شود.
بررسی گوشی ناتینگ فون ۲ از نظر طراحی و ساخت
ناتینگ فون ۲ از نظر طراحی و ساخت شباهت بسیار زیادی به ناتینگ فون ۱ دارد. سطح جلویی، تقریبا به طور کامل با نمایشگری که خودش با گوریلا گلس محافظت مي‌شود، پوشیده شده است و سطح پشتی نیز از جنس گوریلا گلس است. مثل گوشي‌های پرچمدار بالای ۱۰۰۰ دلار، قابلی از جنس آلومینیوم، سطح جلویی و سطح پشتی را در ساختاری که ساندویچ شیشه‌ای نامیده می‌شود، به همدیگر متصل میکند. در سطح پشتی، مثل گوشي‌های گیمینگ، LEDهایی وجود دارد که طراحی آ‌ها درست مثل ناتینگ فون ۱ است. کویل شارژ وایرلسی نیز در پشت گوشی قرار دارد و آن نیز تفاوتی با نسل اول گوشي‌های ناتینگ فون نشان نمی‌دهد.
البته، تفاوت‌هایی در طراحی و ساخت دو گوشی ناتینگ فون نسل اول و دوم وجود دارد. اول از همه اینکه ناتینگ فون ۲ از ناتینگ فون ۱ بزرگ‌تر است و نمایشگری کمی بزرگ‌تر دارد. دوم اینکه ناتینگ فون ۲ نمایشگری کمی خمیده به سمت خارج در تمامی لبه‌ها دارد، ولی صفحه نمایش ناتینگ فون ۱ کاملا مسطح بود.
LEDهای پشتی که ناتینگ آنها را Glyph (به معنی سنگ‌نوشته) می‌نامد، کاملا واضح و مشخص هستند. در شکل زیر می‌توانید نمایی از این LEDها را در حالت روشن ببینید:
با اینکه سطح پشتی گوشی از جنس گوریلا گلس شفاف است، نمی‌توانید چیزی بیشتر از LED ها را در پشت گوشی ببینید و قطعات داخلی گوشی مخفی شده‌اند تا پشت ناتینگ فون ۲ خیلی شلوغ به نظر نرسد.
امکان کنترل کردن LEDهای پشت گوشی در رابط کاربری Glyph وجود دارد که در بخش بررسی گوشی ناتینگ فون ۲ از نظر سیستم عامل و رابط کاربری، در رابطه با این قابلیت بیشتر صحبت می‌کنیم. تنها چیزی که باید در اینجا بدانید این است که این LEDها چند-منظوره و کاملا کاربردی و منحصر به فرد هستند.
متأسفانه، اطلاعاتی در رابطه با نسخه گوریلا گلس به کار رفته در سطح پشتی و سطح جلویی ناتینگ فون وجود ندارد ولی می‌دانیم که این شیشه از برند Corning است.
قابی از جنس آلومینیوم بازیافتی، طراحی ساندویچ شیشه را تکمیل مي‌کند و سطحی مات و جذاب دارد. قاب ناتینگ فون ۲ از قاب ناتینگ فون ۱ نازک‌تر است.
این گوشی امتیاز مقاومت محیطی IP54 دارد و بنابراین، می‌تواند تا ۱۰ دقیقه پاشش آب را تحمل کند و ضد گرد و غبار است. چیزی که زیاد جالب نیست، نبود جک هدفون ۳.۵ میلی متری با توجه به امتیاز مقاومت محیطی پایین است. معمولا، برندهای دیگر گوشی، با هدف افزایش مقاومت به آب، تحمل غوطه‌وری در آب و کسب امتیازهای بالاتر مثل IP67 یا IP68، جک هدفون ۳.۵ میلی متری را حذف می‌کنند و مشخص نیست که چرا ناتینگ فون این کار را کرده است.
نمایشگر ۶.۷ اینچی، بیش از ۸۷ درصد از سطح جلویی گوشی را می‌پوشاند و حاشیه‌های نمایشگر به اندازه حاشیه‌های جدیدترین آیفون‌ها، نازک هستند. همانطور که در بالا گفتیم، شیشه محافظ نمایشگر در تمامی لبه‌ها کمی به سمت خارج خم می‌شود تا ظاهر زیباتری به گوشی بدهد و حاشیه‌های نمایشگر، کمتر دیده شوند.
در نزدیکی لبه بالایی می‌توانید بریدگی دوربین سلفی را ببینید که در بخش بررسی ناتینگ فون ۲ از نظر دوربین، بیشتر در رابطه با آن صحبت خواهیم کرد.
چسبیده به لبه بالایی نمایشگر، شبکه خروجی قطعه گوشی (earpiece) استریو اسپیکر دیده می‌شود. در زیر نمایشگر و نزدیک به مرکز، حسگر اثر انگشت وجود دارد که از نوع نوری است و بدون شک یکی از سریع‌ترین و دقیق‌ترین حسگرهای اثر انگشت در بین تمامی گوشي‌های موجود در بازار در سال ۲۰۲۳ محسوب می‌شود.
گوریلا گلس پوشاننده سطح پشتی گوشی نیز کمی در لبه‌ها خمیده شده است. LEDها نیز حتی زمانی که خاموش هستند، کاملا به چشم مي‌آیند. چند لامپ LED در اطراف مجموعه دوربین پشتی، چیزی شبیه به حرف C را می‌سازند و یک حرف G نیز در اطراف کویل شارژ وایرلسی دیده می‌شود. همچنین، می‌توانید دو لامپ LED به صورت علامت تعجب (یا حرف i، اگر گوشی را برعکس بگیرید) ببینید.
با اینکه گوریلا گلس پشتی شفاف است اما تمامی قطعات داخل گوشی با قطعات پلاستیکی، کابل یا فیلم، به رنگ‌های سفید یا خاکستری تیره) پوشیده شده‌اند تا دل و روده گوشی معلوم نباشد و سطح پشتی را خیلی شلوغ نکند. بنابراین، می‌توانیم بگوییم که ناتینگ فون ۲ در دو رنگ سفید و خاکستری تیره (نوک مدادی) به بازار عرضه شده است.
دو دوربین پشتی با اینکه روی جزیره‌ای مجزا در سطح پشتی قرار ندارند اما با حلقه‌هایی فلزی محافظت می‌شوند که سبب می‌شود گوشی روی سطح میز کمی لق بزند. همانطور که گفتیم، دور این دوربین‌ها، چراغ‌های LED به شکل حرف C دیده می‌شوند.
در کنار دو دوربین و خارج از LEDهای C-شکل می‌توانید یک فلش LED، ساختاری شبیه یه یک سنسور ببینید که احتمالا سنسور دمای رنگ است. یک سوراخ نیز در بالای فلش و سنسور دمای رنگ دیده می‌شود که در واقع، ورودی میکروفون است! یک چراغ LED کوچک نیز در نزدیکی لبه بالایی گوشی و نزدیک به دوربین بالایی وجود دارد که در هنگام فیلمبرداری روشن می‌شود و نوری به رنگ قرمز ساطع میکند. شما می‌توانید این چراغ را در تنظیمات دوربین خاموش کنید.
در لبه سمت چپ گوشی می‌توانید دو دکمه مجزای کم و زیاد کردن صدا را ببینید. این در حالی است که بسیاری از گوشي‌های امروزی از یک دکمه سرتاسری در لبه سمت چپ برای کم و زیاد کردن صدا استفاده مي‌کنند. در سمت راست گوشی نیز چیزی جز دکمه پاور قرار ندارد.
لبه بالایی گوشی بسیار خلوط است و فقط می‌توانید دو نوار آنتن و سوراخ یک میکروفون دیگر را درست در بالای دوربین‌ها ببینید. لبه پایینی محل قرارگیری خروجی اسپیکر اصلی، پورت USB-C و سینی سیم کارت است.
همانطور که در بخش مشخصات گفتیم، ناتینگ فون ۲ دارای ابعاد ۱۶۲.۱ در ۷۶.۴ در ۸.۶ میلی متر و وزن ۲۰۱ گرم و در نتیجه، ۳ میلی متر بلندتر، یک میلی متر ضخیم‌تر و ۸ گرم سنگین‌تر از ناتینگ فون ۱ است.
در کل می‌توان گفت که این گوشی ساخت انگلستان از طراحی و ساخت بسیار خوب و جذابی برخوردار است اما ظاهری کمی صنعتی دارد که البته چیزی از جذابیت آن کم نمی‌کند. این گوشی به خوبی به دست شما می‌چسبد ولی خیلی مقاومت محیطی بالایی ندارد. هرچند که مقاومت محیطی آن از متوسط بالاتر است. البته، امتیاز مقاومت محیطی IP54 برای یک گوشی پرچمدار اصلا جالب نیست.
سطح پشتی خمیده ناتینگ فون ۲ سبب می‌شود تا خیلی طبیعی در دست شما قرار گیرد و افزایش مقاومت در مقابل پاشش آب نیز بهبود خوبی نسبت به نسل اول ناتینگ فون محسوب می‌شود. در کل، با در نظر گرفتن جوان بودن این برند، نمی‌توان ایرادی به طراحی و ساخت این گوشی گرفت.
بررسي نمايشگر Nothing Phone (2)
در این قسمت به بررسی گوشی ناتینگ فون ۲ از نظر کیفیت و قابلیت‌های صفحه نمایش می‌پردازیم. این گوشی دارای نمایشگری بهتر و بزرگ‌تر از ناتینگ فون ۱ است. البته این صفحه نمایش ۶.۷ اینچی AMOLED، مثل نمایشگر به کار رفته در نسل اول ناتینگ فون، رزولوشن 1080p دارد. به لطف به کارگیری پنل LTPO در ساخت نمایشگر ناتینگ فون ۲، نرخ نوسازی حداکثری این گوشی به ۱۲۰ هرتز می‌رسد و جالب اینجا است که نرخ نوسازی دارای قابلیت تنظیم خودکار از ۱ تا ۱۲۰ هرتز است. از دیگر مشخصات این نمایشگر می‌توان به نرخ پاسخ ۲۴۰ هرتز، عمق رنگ ۱۰ بیت و پشتیبانی از +HDR10 اشاره کرد. حداکثر نرخ روشنایی نیز به ادعای خود برند ناتینگ فون به ۱۶۰۰ نیت می‌رسد.
این نمایشگر با گوریلا گلس محافظت می‌شود اما مشخص نیست که از کدام نسخه گوریلا گلس در ساخت آن استفاده شده است.
تست‌ها نشان می‌دهد که حداکثر نرخ روشنایی نمایشگر در فضای باز و در حالت اتوماتیک به ۱۰۰۰ نیت می‌رسد و در حالت دستی نیز حداکثر روشنایی نمایشگر، ۵۰۰ نیت است. صفحه نمایش ناتینگ فون ۲ در بخش‌های سفید رنگ به ۱۴۰۰ نیت نیز می‌رسد و بنابراین، حداکثر روشنایی ۱۶۰۰ نیت ادعایی شرکت ناتینگ، کامل قابل تصور است. حداقل روشنایی به دست آمده در تست‌های انجام شده روی ناتینگ فون ۲، برابر با ۳ نیت است.
در شکل زیر می‌توانید حداکثر روشنایی نمایشگر Nothing Phone (2) را در مقایسه با بعضی از گوشي‌های رقیب ببینید:
حالت دستی:
حالت خودکار:
بررسی گوشی ناتینگ فون ۲ از نظر دقت رنگ
نمایشگر این گوشی انگلیسی از فضاهای رنگی DCI-P3 و sRGB پشتیبانی میکند. در تنظیمات نمایشگر مي‌توانید یکی از دو حالت رنگی زیر را انتخاب کنید:
• حالت زنده (Alive): در این حالت که پیشفرض است، رنگ‌ها در فضای رنگی DCI-P3 قرار دارند. این فضای رنگی، کمی اشباع شده است و رنگ‌ها را جذاب‌تر از چیزی که هستند، نشان می‌دهد.
• حالت استاندارد (Standard): در این حالت، رنگ‌های صفحه نمایش در فضای رنگی sRGB نمایش داده می‌شوند. در حالت استاندارد، رنگ‌ها به طبیعی‌ترین شکل ممکن نمایش داده می‌شوند و خبری از رنگ‌های اشباع‌شده نیست.
در هر دو حالت، دقت رنگ بسیار بالا است و حتی رنگ‌های سفید و خاکستری (که در بسیاری از گوشی‌ها به آبی می‌زنند) نیز با دقت بسیار بالایی به تصویر کشیده می‌شوند.
بررسی نرخ نوسازی ناتینگ فون ۲
حالا نوبت به بررسی گوشی ناتینگ فون ۲ از نظر نرخ نوسازی می‌رسد. در تنظیمات نمایشگر این گوشی، سه حالت زیر برای نرخ نوسازی وجود دارد که مي‌توانید یکی از آنها را انتخاب کنید:
• نرخ نوسازی پویا (Dynamic): در این حالت، نرخ نوسازی به صورت خودکار بین ۱ تا ۱۲۰ هرتز تنظیم می‌شود.
• نرخ نوسازی بالا (High): در این حالت نرخ نوسازی برای همه تصاویر متحرک روی ۱۲۰ هرتز است.
• نرخ نوسازی استاندارد (Standard): در این حالت، نرخ نوسازی برای تصاویر متحرک ۶۰ هرتز و برای تصاویر استاتیک، ۱۰ هرتز است.
نمایشگر Nothing Phone (2) در هر دو حالت نرخ نوسازی پویا و نرخ نوسازی بالا، رفتار مشابهی نشان می‌دهد. البته، اگر حالت نرخ نوسازی Dynamic را انتخاب کنید، نرخ نوسازی در بعضی از اپلیکیشن‌ها کمی محدود خواهد شد.
وقتی حالت نرخ نوسازی Dynamic یا High را انتخاب کنید، گوشی از نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز برای رابط کاربری استفاده میکند و در هنگام نمایش تصاویر ساکن، نرخ نوسازی تا ۱۰ هرتز کاهش می‌یابد. بازپخش ویدئو و پخش اینترنتی در تمامی شرایط با نرخ نوسازی ۶۰ هرتز انجام می‌شود و نرخ فریم ویدئو تغییری در این موضوع ایجاد نمي‌کند.
در حالت Dynamic، در بعضی از اپلیکیشن‌ها مثل مرورگرها و یوتیوب، از نرخ نوسازی ۹۰ هرتز استفاده می‌شود.
اگر گوشی را روی حالت نرخ نوسازی استاندارد قرار دهید، نرخ نوسازی در حداکثر حالت ممکن، ۶۰ هرتز است و تصاویر استاتیک با نرخ نوسازی ۱۰ هزتز نمایش داده می‌شوند. این حالت برای صرفه‌جویی در مصرف باتری بهتر است اما اگر می‌خواهید تجربه کاربری بهتری داشته باشید و تصاویر زیر انگشتان شما شناور باشند، حالت‌های نرخ نوسازی بالا یا نرخ نوسازی پویا را انتخاب کنید. این دو حالت، به ویژه برای گیمینگ بسیار بهتر هستند.
بررسی قابلیت‌های HDR و پخش اینترنتی Nothing Phone (2)
با اینکه ناتینگ فون ۲ دارای قابلیت‌های HDR10 و +HDR10 است اما امکان این نوع پخش نه در اپلیکیشن یوتیوب و نه در اپلیکیشن نتفلیکس وجود ندارد. همچنین، حداکثر رزولوشن ممکن برای تمامی پلتفرم‌های پخش اینترنتی، 1080p (Widevine L1) است و فعلا امکان پخش HDR از این پلتفرم‌ها وجود ندارد.
دیگر قابلیت‌های نمایشگر ناتینگ فون ۲
تنها قابلیت پخش اضافه شده به ناتینگ فون ۲ در مقایسه با نسل اول ناتینگ فون، امکان پخش فایل‌های ویدئویی HDR است که البته مصرف باتری را افزایش می‌دهد.
نمایشگر این گوشی فیدبک هپتیک (haptic feedback) معرکه‌ای دارد که یکی از بهترین‌ها در بین تمامی گوشي‌های هوشمند موجود در بازار است. با این فیدبک هپتیک (پاسخ لرزشی)، کاربر متوجه می‌شود که دقیقا کجا را لمس کرده است.
بررسی گوشی ناتینگ فون ۲ از نظر باتری
در این بخش به بررسی گوشی ناتینگ فون ۲ از نظر ظرفیت و عملکرد باتری می‌پردازیم. این گوشی، باتری کمی بزرگ‌تر از ناتینگ فون ۱ دارد. در واقع، در حالی که نسل اول گوشي‌های ناتینگ فون با یک باتری ۴۵۰۰ میلی آمپر ساعت تغذیه می‌شود، ناتینگ فون ۲ مجهز به باتری ۴۷۰۰ میلی آمپر ساعت است. انتظار می‌رود که با توجه به داشتن تراشه بهتر و فرایند بهینه‌تر ساخت تراشه و نیز، نمایشگر بهتر، عملکرد ناتینگ فون ۲ در نگهداری شارژ باتری، بهتر از ناتینگ فون ۱ باشد و تست‌ها نیز این موضوع را تأیید می‌کنند.
گوشی Nothing Phone (2) در تست‌های GSMARENA امتیاز تحمل باتری ۱۰۳ ساعت را با زمان مکامله عالی و زمان خیلی خوب روشن بودن نمایشگر به دست آورده است. اگر ناتینگ فون ۲ شما ۱۰۰ درصد شارژ داشته باشد، مي‌توانید با آن بیش از یک شبانه-روز مکالمه تلفنی یکسره داشته باشید. همچنین، امکان مرور پیوسته وب تا ۱۸ ساعت و امکان بازپخش پیوسته ویدئو تا بیش از ۲۳ ساعت وجود دارد. در شکل زیر می‌توانید نتایج تست باتری GSMARENA برای ناتینگ فون ۲ را ببینید:
بررسی Nothing Phone (2) از نظر سرعت شارژ
حالا که در رابطه با ظرفیت باتری صحبت کردیم، وقت آن است که به بررسی ناتینگ فون ۲ از نظر سرعت شارژ بپردازیم. این گوشی از شارژ سیمی ۴۵ واتی پشتیبانی میکند. این در حالی است که سرعت شارژ سیمی نسل قبلی از ۳۳ وات بیشتر نیست.
همانطور که در بخش آنباکس کردن گوشی گفتیم، متأسفانه این گوشی با شارژر به فروش نمي‌رسد اما شما می‌توانید از هر شارژ PD/PPS دارای پورت USB-C برای شارژ کردن ناتینگ فون ۲ استفاده کنید. در تست‌های انجام شده با شارژر ۴۵ واتی UGREEN، تنها ۵ دقیقه کافی بود تا شارژ گوشی از صفر به ۱۱ درصد و تنها ۱۵ دقیقه کافی بود که شارژ گوشی از صفر به ۳۲ درصد برسد. پس از ۳۰ دقیقه، گوشی ناتینگ فون به میزان ۵۸ درصد شارژ شد.
بر اساس تبلیغات شرکت ناتینگ، این گوشی ظرف مدت ۵۵ دقیقه با شارژر مناسب، از صفر تا ۱۰۰ درصد شارژ می‌شود. تست‌های انجام شده توسط GSMARENA نیز خیلی نزدیک به این عدد تبلیغ شده است. در واقع، در تست‌های انجام شده با شارژر ۴۵ واتی UGREEN، این گوشی ظرف ۵۵ دقیقه تا ۹۶ درصد شارژ شد ولی شارژ کامل، ۶۴ دقیقه طول کشید. در شکل زیر می‌توانید سرعت شارژ سیمی ناتینگ فون ۲ در مقایسه با بعضی از گوشي‌های رقیب را ببینید (رتبه‌بندی بر اساس زمان لازم برای شارژ شدن از صفر تا ۱۰۰ درصد):
این گوشی از شارژ بی‌سیم ۱۵ واتی نیز پشتیبانی میکند و دارای امکان شارژ معکوس ۵ واتی است. برای استفاده از Nothing Phone (2) به صورت یک شارژ وایرلسی، کافی است در تنظیمات باتری، قابلیت Battery Share یا به اشتراک‌گذاری باتری را روشن کنید. وقتی این قابلیت فعال باشد، چراغ‌های LED پشت گوشی با طرح جالبی روشن می‌شوند.
بررسی ناتینگ فون ۲ از نظر بلندی و کیفیت صدای اسپیکر
ناتینگ فون ۲ دارای استریو اسپیکر هیبری است؛ یعنی اسپیکر «قطعه گوشی» به عنوان اسپیکر دوم کار میکند و یک اسپیکر اصلی نیز در لبه زیری گوشی قرار دارد که صدای بلندتر و باس بیشتری تولید میکند.
با اینکه قطعه گوشی در عمل، اصلا باس تولید نمی‌کند، در هنگام گوش دادن به موزیک، تماشای ویدئو یا بازی کردن، صدای بسیار غنی و متعادلی پخش می‌شود و بنابراین، هیچ ایرادی به آرایش و تعادل اسپیکرها وارد نیست.
اسپیکرهای ناتینگ فون ۲ در تست‌های GSMARENA، امتیاز بسیار خوبی از نظر بلندی صدا گرفته‌اند و می‌توان گفت که صدای بسیار بلندی در شرایط واقعی دارند. کیفیت صدا نیز بسیار خوب است؛ کمی باس در صدا وجود دارد و صداهای کلامی نیز خیلی خوب بیان می‌شوند و نوت‌های بالا نیز در صدا به گوش می‌رسند. با این حال، صدای اسپیکرهای این گوشی می‌توانست کمی غنی‌تر باشد.
در شکل زیر می‌توانید بلندی صدای ناتینگ فون ۲ را در مقایسه با بعضی از گوشي‌های رقیب ببینید:
همچنین، در شکل زیر نیز پاسخ فرکانسی Nothing Phone (2) را در مقایسه Nothing Phone (1) و Ausus Zenfone 9 می‌بینید:
بررسی سیستم عامل و رابط کاربری ناتینگ فون ۲
در این بخش از بررسی گوشی ناتینگ فون ۲، سیستم عامل، رابط کاربری و قابلیت‌های نرم‌افزاری این گوشی را به طور کامل بررسی می‌کنیم. همچنان با مجله فناوری فرنا همراه باشید.
گوشی Nothing Phone (2) با سیستم عامل Nothing OS 2.0 کار میکند که نسخه‌ای تغییر یافته از اندروید ۱۳ است. رابط کاربری این گوشی Glyph UI نام دارد. برند ناتینگ فون تضمین داده است که تا ۳ سال آپدیت‌های اندروید و تا ۴ سال، پچ‌های امنیتی را برای این گوشی منتشر کند که در مقایسه با خیلی از گوشي‌های دیگر موجود در بازار، بهتر است.
استفاده از ناتینگ فون ۲ شباهت زیادی به استفاده از گوگل پیکسل دارد. در واقع، بیشتر بخش‌های رابط کاربری برای کاربران اندروید کاملا آشنا است و این رابط کابری با داشتن قابلیت‌هایی مثل لانچر (launcher)، اپلکیشن تنظیمات (Settings) و بسیاری از اپلیکیشن‌های از-پیش-نصب‌شده، شباهت زیادی به گوشي‌های گوگل دارد.
سیستم عامل Nothing OS 2.0 دارای تعدادی ویجت سفارشی شامل ساعت‌ها، آب و هوا، تنظیمات سریع، تقویم و ویجت Nothing X است که از نظر ظاهری با رابط کاربری همخوانی دارند.
لانچر ناتینگ فون ۲ از پوشه‌ها و آیکون‌های بزرگ نیز پشتیبانی میکند و میانبرهایی برای اغلب اپلیکیشن‌های سیستم وجود دارد که شما مي‌توانید با ضربه زدن و نگه داشتن انگشت خود روی آیکون اپلیکیشن، به آنها دسترسی داشته باشید.
به غیر از مواردی که گفته شد، تغییراتی که ناتینگ فون در سیستم عامل اندروید ۱۳ ایجاد کرده است، کاملا ماهیت سلیقه‌ای دارند. در حالی که از فونت Roboto برای بیشتر بخش‌های رابط کاربری استفاده شده است، بخشی از عناصر خاص رابط کاربری مثل عنوان‌های درون اپلیکیشن تنظیمات، لاک اسکرین (lockscreen)، رابط کاربری مربوط به شارژ شدن گوشی و ویجت‌ها و هوم اسکرین (homescreen) سفارشی‌سازی شده، فونت dot matrix دارند که مخصوص خود برند ناتینگ فون است.
این گوشی دارای قابلیت صفحه نمایش همیشه روشن (Always-on display) است که مثل گوشي‌های آیفون میکند؛ یعنی والپیپر را تاریک میکند و ساعت و ویجت‌های لاک اسکرین را به صورت تک-رنگ نمایش می‌دهد.
در قسمت قابلیت‌های آزمایشی (Experimental features)، گزینه اتصال به تسلا (Connect to Tesla) دیده می شود که با استفاده از آن می‌توانید بدون نصب کردن اپلیکیشن تسلا، بعضی از قابلیت‌های خودروی تسلا را به طور مسقیم، کنترل کنید. البته با سیاست‌های مربوط به واردات خودرو در کشور ما، بعید است که این قابلیت، حالا حالاها برای کاربران ایرانی مفید واقع شود.
یکی دیگر از قابلیت‌هایی که می‌توانید در قسمت قابلیت‌های آزمایشی پیدا کنید، قابلیت پاسخ لمسی تقویت‌شده (Enhanced Touch Response) است که سرعت پاسخ لمسی را در بعضی از بازی‌ها افزایش می‌دهد.
سیستم عامل Nothing OS نوعی رابط کاربری تک-رنگ یا مونوکروم سیاه و سفید نیز دارد که استفاده از آن، تجربه‌ای منحصر به فرد محسوب می‌شود. این گزینه رابط کاربری، بخشی از حالت Do Not Disturb و روتین‌های زمان خواب (Bedtime routines) است که هر وقت بخواهید، می‌توانید آن را فعال کنید.
رابط کاربری تک-رنگ، نوعی گزینه مربوط به نمایشگر است و در واقع، رابط کاربری را تغییر نمي‌دهد و بنابراین، اگر در این حالت، اسکرین شات یا عکس بگیرید، همچنان رنگی خواهد بود.
این گوشی حالت بازی (Game mode) نیز دارد که البته به گستردگی حالت بازی گوشی‌های دیگر، مثل گوشی‌های سامسونگ نیست. برای استفاده از این حالت، باید بازی‌ها را به صورت دستی به آن اضافه کنید تا در هنگام اجرای هر کدام از بازی‌ها، فعال شود و وفتی فعال می‌شود کار مهمی جز فعال کردن حالت Don Not Disturb و فعال‌سازی قابلیت «حفاظت در مقابل لمس اشتباهی» (mistouch prevention) در لبه‌های نمایشگر، انجام نمی‌دهد. البته، اگر ایرباد ناتینگ ایر (Nothing Ear) داشته باشد که به گوشی شما متصل باشد، حالت «تأخیر کم» (low latency) آن را نیز فعال میکند.
در سیستم عامل Nothing OS 2.0 دو قابلیت دیگر به نام Game Color Plus (تقویت بازتولید رنگ) و Game Dashboard (داشبورد بازی) نیز اضافه شده‌اند.
یکی دیگر از اپلیکیشن‌های پیشفرض ناتینگ فون ۲، اپلیکیشن Nothing X است که از آن برای کنترل کردن هدفون‌های ناتینگ استفاده می‌شود. این اپلیکیشن از ایربادهای Ear (1)، Ear (Stick) و Ear (2) پشتیبانی میکند.
با استفاده از رابط کاربری Glyph می‌توان LEDهای پشت گوشی را کنترل کرد. همانطور که در بخش دیگری از این بررسی گوشی ناتینگ فون گفتیم، امکان خاموش کردن و روشن کردن LEDها در رابط کاربری گوشی وجود دارد ولی این LEDها در حالت پیشفرض روشن هستند و اگر شما را اذیت می‌کنند، خیلی راحت می‌توانید آنها را خاموش کنید و حتی به آنها برنامه زمانی بدهید. همچنین، امکان تغییر شدت نور LEDها نیز وجود دارد. در حالت پیشفرض، شدت نور آنها در حالت متوسط قرار دارد (که البته خیلی روشن است) و حتی می‌توان روشنایی آنها را نیز بیشتر یا کمتر کرد.
رابط کاربری Glyph و کاربردهای مختلف LEDهای پشت گوشی
در حال حاضر، کاربرد اصلی رابط کاربری Glyph برای تنظیم اعلان‌ها (نوتیفیکیشن‌ها) و هشدارها (Alerts) است. منوی Glyph شامل روشنایی (Brightness)، صداهای زنگ (Ringtones)، نوتیفیکیشن‌ها، Filp to Glyph، تایمر Glyph، میانبر آهنگساز برای زنگ‌های سفارشی Glyph و پاسخ تصویری به کنترل صدا (Visual Feedback for Volume control)، نشانگر میزان شارژ گوشی (Charging meter)، دستیار گوگل (Google Assistance) و اپلیکیشن‌های جانبی (Third Party) است که مورد آخر در حال حاضر فقط از اپلیکیشن تاکسی اینترنتی Uber پشتیبانی میکند.
ناتینگ فون ۲ دارای ۱۰ زنگ سفارشی برای تماس‌ها و ۱۰ صدای سفارشی برای نوتیفیکیشن‌ها است. هر کدام از این‌ها دارای الگویی از پیش برنامه‌ریزی شده برای پیاده‌سازی روی LEDهای پشت گوشی هستند؛ به عبارت دیگر، اگر LEDها را در تنظیمات Glyph خاموش نکرده باشید، زمانی که هر کدام از این زنگ تماس‌ها یا صداهای نوتیفیکیشن پخش می‌شود، LEDهای پشت گوشی نمایش نوری خاصی را اجرا می‌کنند.
شما می‌توانید زنگ‌های مورد علاقه خود را به گوشی اضافه و حتی تعیین کنید که نمایش نوری LEDها در هنگام پخش شدن هر زنگ، به چه شکل باشد. گذشته از این می‌توانید از ترکیب چند زنگ و موزیک، برای ساخت زنگ‌های سفارشی خود استفاده کنید. جالب اینجا است که حتی می‌توانید نوع تن زنگ را انتخاب کنید و مثل یک دی جی، با استفاده از چندین دکمه، زنگ مورد نظر خود را بسازید.
امکان اختصاص دادن یک زنگ تماس به هر یک از مخاطبان وجود دارد. با این کار، نه تنها به صورت صوتی متوجه خواهید شد که چه کسی در حالت تماس گرفتن با شما است، بلکه اگر گوشی را به سمت نمایشگر روی میز گذاشته باشید، از نمایش نوری LEDهای پشت گوشی متوجه خواهید شد که چه کسی در حال تماس گرفتن با شما است. البته، همانطور که در بالا گفتیم، تنها ۱۰ زنگ سفارشی وجود دارد ولی اگر بیشتر از این هم بود، شاید به خاطرسپاری زنگ مخصوص هر مخاطب خیلی دشوار بود و عملا کاربردی نداشت.
مواردی که برای شخصی‌سازی زنگ تماس گفته شد، در مورد نوتیفیکیشن‌ها نیز وجود دارد و می‌توان در بعضی از اپلیکیشن‌های پیام‌رسان، نوتیفیکیشن مخصوص هر مخاطب را انتخاب کرد اما امکان انتخاب بیش از ۱۰ نوتیفیکیشن سفارشی وجود ندارد.
یکی دیگر از کارهای دیگری که فعلا می‌توان به LEDهای پشت گوشی انجام داد، روشن شدن تدریجی LEDها با افزایش میزان شارژ گوشی است. برای مثال، اگر گوشی خود را به سمت نمایشگر روی میز گذاشته باشید و در حال شارژ باشد، با میزان پیشرفت روشن شدن LEDها می‌توانید از میزان شارژ گوشی آگاه شوید. همچنین، اگر دستیار گوگل را صدا کنید، LEDها فلش می‌زنند. LEDها حتی میزان صدای گوشی را در هنگام کم و زیاد کردن صدا نشان می‌دهند؛ اگر هنگامی که صدای گوشی را کم یا زیاد می‌کنید، صفحه گوشی به سمت پایین باشد، LEDها به شما تغییرات میزان صدا را نشان می‌دهند.
لامپ‌های Glyph زمانی که قابلیت به اشتراک‌گذاری باتری برای شارژ معکوس فعال باشد نیز کاربرد جالبی دارند.
یکی از قابلیت‌های رابط کاربری Glyph، قابلیت Glyph progress است که به اپلیکیشن‌هایی مثل اپلیکیشن‌های تاکسی‌های اینترنتی متصل می‌شود و میزان پیشرفت مسیر را به وسیله LEDهای پشت گوشی نشان می‌دهد. البته این قابلیت فعلا فقط برای اپلیکیشن Uber کار میکند و برای کاربران ایرانی کاربردی ندارد.
قابلیت Flip to Glyph، قابلیت بسیار جالبی است که مثل یک صدا خفه‌کن (silencer) عمل میکند. در این حالت، وقتی به گوشی تلنگر می‌زنید، رابط کاربری Glyph فعال و حالت بی‌صدای گوشی فعال می‌شود.
آخرین کاربرد رابط کاربری Glyph که در این جا به آن اشاره می‌کنیم، روشن شدن LEDها در هنگام فیلمبرداری و عکاسی پرتره برای نوردهی سوژه است.
ناتینگ فون ۲ تقریبا هیچ اپلیکیشن ناخواسته و پیشفرض غیر قابل حذفی ندارد و تنها اپلیکیشن‌های سفارشی شامل اپلیکیشن دوربین، اپلیکیشن آهنگساز، اپلیکیشن آب و هوا و اپلیکیشن ضبط صدا هستند. اپلیکیشن‌های ضبط صدا و آب و هوا، رابط کاربری dot matrix یکسانی دارند که گذشته از قابلیت‌های کاربری، بسیار جذاب است.
اپلیکیشن Nothing app ممکن است به صورت پیشفرض روی گوشی نصب باشد یا نباشد اما در پلی استور گوگل نیز حاضر است و می‌توانید در صورت نیاز آن را نصب کنید.
سیستم عامل و رابط کاربری Nothing Phone (2) از نظر پایداری، رفتار بسیار خوبی دارد. کل رابط کاربری بسیار سریع و سیال است و نمایشگر AMOLED دارای نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز نیز کمک زیادی به این موضوع میکند. در واقع، استفاده از یک اندروید تقریبا خام، تجربه کاربری کاربری بسیار خوبی ایجاد کرده است و سفارشی‌سازی‌های خود برند ناتینگ فون نیز بسیار با سلیقه و کاربردی هستند.
بررسی گوشی ناتینگ فون ۲ از نظر تراشه و عملکرد
مهم‌ترین بهبود ناتینگ فون ۲ در مقایسه با نسل اول ناتینگ فون، تراشه‌ای پرچمدار است. در حالی که گوشی ناتینگ فون ۱ تراشه میان-رده اسنپدراگون 778G+5G دارد، نسل دوم این گوشی انگلیسی مجهز به تراشه پرچمدار Snapdragon +8 Gen 1 است که بعد از تراشه اسنپدراگون ۸ نسل ۲، بهترین تراشه موجود در بازار موبایل محسوب می‌شود.
البته، تراشه به کار رفته در Nothing Phone (2) نسخه‌ای ضعیف‌تر از تراشه اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ اصلی است. این تراشه مثل تراشه اصلی، سه خوشه هسته‌ای دارد که هر کدام از آنها، نرخ ساعت (clock rate) پایین‌تری در مقایسه با تراشه اصلی دارند؛
- هسته اصلی، Cortex-X2 با نرخ ساعت ۳.۰ گیگاهرتز است (این هسته در تراشه اصلی، نرخ ساعت ۳.۲ گیگاهرتز دارد).
- سه هسته Cortex-A710 دارای نرخ ساعت ۲.۵ گیگاهرتز است (این خوشه در تراشه اصلی، نرخ ساعت ۲.۷۵ گیگاهرتز دارد).
- خوشه متشکل از چهار هسته Cortex-A510 با نرخ ساعت ۱.۸ گیگاهرتز کار میکند (این خوشه در تراشه اصلی دارای نرخ ساعت ۲.۰ گیگاهرتز است).
ناتینگ فون با استفاده از این تراشه، سعی کرده است که مصرف انرژي را کاهش دهد زیرا این گوشی، باتری خیلی بزرگی ندارد. البته تراشه به کار رفته در نسل دوم Nothing Phone، با همان فرایند ساخت ۴ نانومتری تراشه اصلی ساخته شده و مثل همان تراشه، مجهز به پردازنده گرافیکی Adreno 730 است و در نتیجه، می‌تواند تسک‌های سنگین گرافیکی را به بهترین شکل ممکن انجام دهد و سنگین‌ترین بازی‌ها را به راحتی اجرا کند.
ناتینگ فون ۲ از نظر حافظه و رم در سه نسخه به بازار عرضه شده است:
- گوشی ناتینگ فون ۲ با ۱۲۸ گیگابایت حافظه داخلی و ۸ گیگابایت رم
- گوشی ناتینگ فون ۲ با ۲۵۶ گیگابایت حافظه داخلی و ۱۲ گیگابایت رم
- گوشی ناتینگ فون ۲ با ۵۱۲ گیگابایت حافظه داخلی و ۱۲ گیگابایت رم
در تمامی نسخه‌ها، حافظه داخلی از نوع UFS 3.1 و رم از نوع LPDDR5X است.
تست Geekbench 5 نشان می‌دهد که عملکرد هسته‌های Nothing Phone (2) با عملکرد هسته‌های دیگر گوشي‌های مجهز به تراشه اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ برابری میکند اما مطابق انتظار، از عملکرد هسته‌های اسنپدراگون ۸ نسل ۲ ضعیف‌تر است.
در شکل زیر مي‌توانید نتایج تست Geekbench 5 تک-هسته را برای ناتینگ فون ۲ در مقایسه با بعضی از گوشي‌های رقیب ببینید:
همچنین، در شکل زیر مي‌توانید نتایج تست Geekbench 5 چند هسته را برای ناتینگ فون ۲ در مقایسه با بعضی از گوشي‌های رقیب ببینید:
نتایج تست‌های offscreen پردازنده گرافیکی نشام می‌دهد که این گوشی می‌تواند تجربه گیمینگ در حد پرچمدار فراهم آورد.
در شکل زیر می‌توانید نتیجه تست GFXBench Manhattan ES 3.1 1080p (offscreen) را برای گوشی ناتینگ فون ۲ در مقایسه با بعضی از گوشي‌های رقیب ببینید:
در شکل زیر می‌توانید نتیجه تست 3DMark 1440p Wild Life Vulkan 1.1 (offscreen) را برای گوشی ناتینگ فون ۲ در مقایسه با بعضی از گوشي‌های رقیب ببینید:
متأسفانه Nothing Phone (2) از قابلیت گیمینگ با نرخ فریم بالا (High Frame Rate Gaming) پشتیبانی نمی‌کند.
در شکل زیر می‌توانید نتیجه تست GFXBench Aztek ES 3.1 (onscreen) را برای گوشی ناتینگ فون ۲ در مقایسه با بعضی از گوشي‌های رقیب ببینید:
در شکل زیر می‌توانید نتیجه تست GFXBench Car Chase ES 3.1 (onscreen) را برای گوشی ناتینگ فون ۲ در مقایسه با بعضی از گوشي‌های رقیب ببینید:
نتایج تست AnTuTu 9 نیز عالی هستند:
تست‌های پایداری انجام شده توسط GSMARENA روی ناتینگ فون ۲ نتایج قابل انتظاری را نشان می‌دهد. پایداری این گوشی در تست CPU Throttle حدود ۷۰ درصد است که برای تراشه‌ای پرچمدار با سیستم خنک‌کننده منفعل، اصلا بد نیست.
این گوشی زمانی که با حداکثر توان پردازشی کار کند، به طور قابل توجهی گرم می‌شود اما هرگز به مرحله داغ شدن نمی‌رسد. این طور به نظر می‌رسد طراحی و ساخت ناتینگ فون ۲ به صورتی است که انتظار گرما را به خوبی انجام می‌دهد.
در کل می‌توان گفت که گوشی ناتینگ فون ۲ بدون شک از نظر توان پردازشی و عملکرد در سطح عالی قرار دارد و تقریبا می‌تواند هر بازی یا برنامه سنگینی را بدون کوچک‌ترین مشکلی اجرا کند اما فاقد قابلیت گیمینگ با نرخ فریم بالا است. پایداری این گوشی نیز خوب است و تست‌های انجام شده نشان داده‌اند که حتی تا یک ساعت بازی سنگین با این گوشی بدون هیچ مشکلی امکان‌پذیر است.
گذشته از همه این‌ها، Nothing Phone (2) بسیار سریع به نظر می‌رسد و رابط کاربری نیز بسیار روان اجرا می‌شود و به جرأت می‌توان گفت که این گوشی، یکی از سریع‌ترین گوشي‌های موجود در دنیا است.
بررسی دوربین‌های گوشی Nothing Phone (2)
حالا نوبت به بررسی گوشی ناتینگ فون ۲ از نظر سیستم‌های دوربین و قابلیت‌ها و کیفیت عکاسی و فیلمبرداری می‌رسد.
این گوشی مجهز به دو دوربین پشتی و یک دوربین جلو است:
- دوربین اصلی ۵۰ مگاپیکسلی
- دوربین اولتراواید ۵۰ مگاپیکسلی با قابلیت عکسبرداری ماکرو
- دوربین سلفی ۳۲ مگاپیکسلی
دوربین اصلی دارای سنسور ۵۰ مگاپیکسلی Sony IMX 890 1/1.56 با پیکسل‌های ۱.۰ میکرومتری است. در جلوی این سنسور، لنز دارای فاصله کانونی ۲۳ میلی متر و گشودگی دیافراگم f/1.88 با قابلیت‌های پایداری اپتیکی تصویر و فوکوس خودکار تشخیص فاز قرار گرفته است. سنسور این دوربین مجهز به فیلتر رنگی Quad-Bayer است که هر چهار پیکسل را با همدیگر ادغام میکند و بنابراین، رزولوشن نهایی عکس‌ها، ۱۲.۵ مگاپیکسل است.
دوربین اولتراواید نیز سنسوری ۵۰ مگاپیکسلی از نوع Samsung JN1 دارد که با اندازه 1/2.76 اینچی و پیکسل‌های ۰.۶۴ میکرومتری، به طور قابل توجهی از سنسور دوربین اصلی کوچک‌تر است. در جلوی این سنسور، لنزی با فاصله کانونی ۱۴ میلی متر و گشودگی دیافراگم f/2.2 قرار گرفته است که قابلیت‌هایی مثل اصلاح خودکار اعوجاج، فوکوس خودکار تشخیص فاز و فوکوس کردن در فاصله ۴ سانتی متری را دارد و در نتیجه، می‌توانید از آن برای عکاسی ماکرو نیز استفاده کنید.
هر دو دوربین پشتی از حالت شب (Night Mode) پشتیبانی می‌کنند. وقتی نور کافی در محیط وجود نداشته باشد، یک آیکون شبکه هلال ماه در نمایاب دوربین ظاهر می‌شود که به معنی فعال شدن خودکار حالت شب است. در این حالت، زمان نوردهی برای هر دو دوربین پشتی به ۱ الی ۲ ثانیه می‌رسد و هیچ روش دیگری برای دسترسی به حالت شب وجود ندارد.
دوربین پشتی مجهز به سنسور ۳۲ مگاپیکسلی Sony IMX 615 یا Samsung S5KJD1 است. در جلوی این دوربین، لنزی ۱۹ میلی متری با گشودگی دیافراگم f/2.45 قرار دارد ولی متأسفانه فوکوس ثابت است. این سنسور نیز فیلتر رنگی Quad-Bayer دارد ولی به طور عجیبی، رزولوشن نهایی عکس‌ها، ۳۲ مگاپیکسل است.
بررسی گوشی ناتینگ فون ۲ از نظر اپلیکیشن دوربین
در این بخش از بررسی گوشی ناتینگ فون ۲، ابتدا در رابطه با اپلیکیشن دوربین صحبت می‌کنیم و سپس به سراغ بررسی کیفیت عکاسی و فیلمبرداری می‌رویم. همچنان با مجله فناوری فرنا همراه باشید.
اپلیکیشن دوربین شباهت زیادی به اپلیکیشن دوربین در جدیدترین گوشي‌های ریلمی و وان پلاس دارد. با کشیدن انگشت روی نمایاب می‌توانید از یک حالت عکاسی یا فیلمبرداری به حالت دیگر بروید. البته، مثل خیلی از گوشي‌های دیگر، زیر نمایاب یک نوار قرار دارد که با کشیدن انگشت روی آن می‌توانید حالت‌های مختلف عکاسی و فیلمبرداری را انتخاب کنید. یکی از این گزینه‌ها، More یا «بیشتر» نام دارد که با ضربه زدن روی آن می‌توانید حالت‌های بیشتری را مشاهده کنید.
در بالای نمایاب، دکمه‌های فلش و تایمر وجود دارند اما با ضربه زد روی آیکون سه نقطه در گوشه بالا و سمت راست نمایاب می‌توانید تنظیمات بیشتری مثل رزولوشن (۱۲ مگاپیکسل یا ۵۰ مگاپیکسل)، نسبت تصویر (Aspect Ratio)، عکس زنده (Live Photo) و تنظیمات پیشرفته (Advanced Settings) را ببینید.
ناتینگ فون ۲ دارای حالت عکاسی حرفه‌ای (Expert) نیز است که هر دو دوربین پشتی از آن پشتیبانی می‌کنند. با ورود به حالت عکاسی حرفه‌ای می‌توانید سرعت شاتر را تا ۳۰ ثانیه برای دوربین اصلی و تا ۲۰ ثانیه برای دوربین اولتراواید، کاهش دهید که واقعا قابلیتی کاربردی برای عکاسی در نور ضعیف است. جالب اینجا است که امکان ذخیره عکس‌ها با فرمت RAW نیز برای حفظ تمامی داده‌ها به منظور ویرایش‌های متعاقب در نرم‌افزارهای تخصصی عکاسی وجود دارد.
حالت شب در هنگام فیلمبرداری در نور ضعیف نیز فعال می‌شود که فقط دوربین اصلی و تنها با رزولوشن 1080p در سرعت ۳۰ فریم بر ثانیه می‌تواند از این قابلیت استفاده کند.
هم می‌توانید از فلش و هم می‌توانید از لامپ‌های LED پشت گوشی برای فیلمبرداری یا گرفتن عکس‌های پرتره استفاده کنید.
بررسی کیفیت عکس‌های گوشی ناتینگ فون ۲ در نور روز
در ابتدا به بررسی گوشی ناتینگ فون ۲ از نظر کیفیت عکس‌ها در نور خوب می‌پردازیم. در حالت پیشفرض، دوربین اصلی عکس‌ها را با رزولوشن ۱۲.۵ مگاپیکسل ذخیره میکند. این عکس‌ها از جزئیات بسیار بالایی برخوردارند، تقریبا هیچ نویزی دارند و شفافیت آنها نیز با اینکه بهترین نیست اما برای اینکه بتوانیم پرچمدار بودن عکس‌ها را تشخیص دهیم، کفایت میکند.
در زیر می‌توانید نمونه‌ای از عکس‌های گرفته شده با دوربین اصلی ناتینگ فون ۲ در نور روز را ببینید:
کنتراست در تمامی عکس‌هایی که در طول روز گرفته می‌شوند، بسیار بالا و گستردگی محدوده داینامیک خوب است اما عالی نیست. یکی از بهترین ویژگی‌های عکس‌هایی که با دوربین اصلی گوشی ناتینگ فون ۲ در نور روز گرفته می‌شوند، بازتولید رنگ است که دقت بسیار بالایی دارد ولی در بعضی موارد می‌تواند بسیار اشباع و کمی غیر طبیعی باشد.
الگوریتم پردازش تصویر خیلی بالغ و خوب به نظر می‌رسد. عکس‌های گرفته شده با این گوشی در نور خوب ظاهری بسیار طبیعی دارند، شاخ و برگ درختان و گیاهان خیلی طبیعی به نظر می‌رسند و افراد و ساختمان‌ها اصلا چیزی به عنوان شفاف‌سازی بیش از حد نشان نمی‌دهند. در واقع، تقریبا همه چیز مثل واقعیت به نظر می‌رسد.
قابلیت زوم ۲ برابری Super High Res خیلی خوب کار میکند و عکس‌هایی که با زوم دو برابری گرفته می‌شوند، جزئیات زیاد و شفافیت بالایی دارند و با اینکه نمی‌توان دیجیتالی بودن زوم را تشخیص داد اما احتمالا این عکس‌ها از پردازش عکس‌های دارای رزولوشن ۵۰ مگاپیکسلی به دست می‌آیند. البته، در این عکس‌ها، بخش‌های پیچیده‌تر تصویر کمی مصنوعی به نظر می‌رسند اما در کل می‌توان گفت که زوم ۲ برابری ناتینگ فون ۲ خیلی خوب است.
در زیر می‌توانید نمونه‌ای از عکس‌های گرفته شده با دوربین اصلی ناتینگ فون ۲ با زوم ۲ برابری در نور روز را ببینید:
کیفیت عکس‌های دارای رزولوشن ۵۰ مگاپیکسلی نیز خوب است اما عالی نیست. میزان جزئیات این عکس‌ها در سطح متوسط قرار دارند ولی نمی‌توان جزئیاتی بیشتر از زوم ۲ برابری از آنها استخراج کرد. با همه این‌ها، اگر عکس ۵۰ مگاپیکسلی نیاز دارید، می‌توانید روی دوربین اصلی Nothing Phone (2) حساب کنید.
این گوشی حسگر عمقی ندارد و حالت پرتره، کاملا متکی به فناوری هوش مصنوعی است. جداسازی سوژه از پس‌زمینه در عکس‌های پرتره خوب است اما عالی نیست. در واقع، اگر مدل موی شما کمی پیچیده باشد یا موهای سوژه خیلی صاف و مرتب نباشند، جداسازی آن از پس‌زمینه خیلی خوب انجام نمی‌شود.
در زیر می‌توانید نمونه‌ای از عکس‌های پرتره گرفته شده با گوشی Nothing Phone (2) در نور روز را ببینید:
سوژه در حالت پرتره به خوبی نورپردازی می‌شود، جزئیات زیادی را نشان می‌دهد، رنگ‌های دقیقی دارد و فاقد نویز است. همچنین، پس‌زمینه نیز به خوبی بوکه مي‌شود و هر جایی که نیاز باشد، HDR مورد استفاده قرار می‌گیرد. در کل می‌توان گفت که به غیر از جداسازی مصنوعی سوژه از پس‌زمینه، عکس‌های پرتره واقعا عالی هستند.
عکس‌های اولتراواید ۱۲.۵ مگاپیکسلی خیلی خوب به نظر می‌رسند و اعوجاج گوشه‌ها در آنها به خوبی مدیریت می‌شود. این عکس‌ها از جزئیات بالا، رزولوشن پایین، کنتراست بالا و محدوده داینامیک خوبی برخوردار هستند. بازتولید رنگ در این عکس‌ها، مثل دوربین اصلی، خیلی خوب انجام می‌شود.
شفافیت عکس‌های اولتراواید ۱۲.۵ مگاپیکسلی در سطح پیکسل خیلی خوب نیست که این مشکل را می‌توان به اندازه کوچک سنسور ربط دارد. با این وجود می‌توان گفت که عکس‌های اولتراواید ناتینگ فون ۲ بالاتر از متوسط هستند و کیفیت بالایی دارند.
در زیر می‌توانید نمونه‌ای از عکس‌های اولتراواید گرفته شده با ناتینگ فون ۲ در نور روز را ببینید:
دوربین اولتراواید از قابلیت فوکوس خودکار پشتیبانی میکند و می‌تواند روی اشیائی که در فاصله ۴ سانتی متری نیز قرار دارند، فوکوس کند که این قابلیت برای گرفتن عکس‌های ماکرو مفید است. عکس‌های ماکرو و کلوزآپ‌هایی که با این دوربین می‌گیرید، بسیار خوب هستند، جزئیات بالایی دارند، از شفافیت خوبی برخوردار هستند، کنتراست و محدوده داینامیک خیلی خوبی دارند و بازتولید رنگ آنها نیز حرف ندارد. این عکس‌ها هیچ نویزی نشان نمی‌دهند. در کل می‌توان گفت که عکس‌های ماکرو معرکه و خیلی بهتر از عکس‌های ماکرو گوشی‌های دیگر هستند.
در زیر می‌توانید نمونه‌ای از عکس‌های ماکرو گرفته شده با دوربین اولتراواید ناتینگ فون ۲ در نور روز را ببینید:
در اپلیکیشن دوربین نوعی حالت ماکرو اختصاصی وجود دارد که با برش عکس‌های اولتراواید، تصاویر ماکرو ایجاد میکند تا با میدان دید دوربین اصلی انطباق داشته باشند. با استفاده از این حالت، کیفیت عکس‌های ماکرو کاهش پیدا میکند و بهتر است که از آن استفاده نکنید.
امکان عکاسی با رزولوشن ۵۰ مگاپیکسل با دوربین اولتراواید نیز وجود دارد اما به نظر می‌رسد که این عکس‌ها از ارتقاء رزولوشن عکس‌های ۱۲.۵ مگاپیکسلی ایجاد می‌شوند.
دوربین سلفی ناتینگ فون ۲ خیلی عجیب و غریب است. با اینکه این دوربین مجهز به سنسور ۳۲ مگاپیکسلی و فیلتر رنگی Quad-Bayer است اما به جای عکس‌های ۸ مگاپیکسلی مورد انتظار، عکس‌هایی با رزولوشن ۳۲ مگاپیکسل به شما تحویل می‌دهد. گذشته از این، دوربین سلفی دارای میدان دید نسبتا گسترده‌ای است و به شما این امکان را می‌دهد تا از بین دو میدان دید مختلف، یکی را انتخاب کنید. میدان دید در حالت پیشفرض، گسترده است و می‌توانید آن را به حالت استاندارد تغییر دهید که از کراپ کردن حالت گسترده ایجاد می‌شود.
در شکل زیر می‌توانید نمونه‌ای از عکس‌های واید دوربین سلفی گوشی ناتینگ فون ۲ در نور روز را ببینید:
عکس‌های سلفی ۳۲ مگاپیکسلی بد نیستند. هیچ نویزی در این عکس‌ها دیده نمی‌شود و کنتراست و محدوده داینامیک خوبی دارند. بازتولید رنگ‌ها نیز مثل دوربین‌های اصلی و اولتراواید، بسیار دقیق و دوست‌داشتنی است.
البته، جزئیات و شفافیت کلی این تصاویر برای عکس‌های ۳۲ مگاپیکسلی چندان خوب نیست و در واقع، این عکس‌ها نباید حجمی بیشتر از ۸ مگاپیکسل می‌داشتند. با این حال، الگوریتم debayering عملکرد خیلی خوبی دارد و این عکس‌ها شبیه به عکس‌های ۳۲ مگاپیکسلی با رزولوشن ارتقاء یافته از عکس‌های ۸ مگاپیکسلی به نظر نمی‌رسند. گذشته از این، ظاهر عکس‌های سلفی در نمایشگر گوشی، مانیتورهای معمولی و شبکه‌های اجتماعی خیلی خوب است و براستی می‌توان گفت که دوربین سلفی نیز در نور روز، مثل دوربین‌های اصلی و اولتراواید، عملکرد تحسین‌برانگیزی دارد.
بررسی کیفیت عکس‌های Nothing Phone (2) در نور ضعیف
حالا نوبت به بررسی گوشی ناتینگ فون ۲ از نظر کیفیت عکاسی در شب می‌رسد. هر سه دوربین این گوشی از حالت شب خودکار پشتیبانی می‌کنند اما این حالت فقط در شرایط مناسب (نور ضعیف) فعال می‌شود. امکان کنترل زمان نوردهی در حالت شب وجود ندارد و فقط می‌توانید انتخاب کنید که این قابلیت خودکار، فعال باشد یا نباشد.
عکس‌هایی که با حالت شب خودکار در طول شب گرفته می‌شوند، معرکه هستند. این عکس‌ها از جزئیات، شفافیت و محدوده داینامیک بسیار بالایی برخوردارند، نوردهی عالی دارند و بازتولید رنگ آن ها نیز بسیار خوب انجام می‌شود. یکی از ویژگی‌های مهم عکاسی در شب با دوربین اصلی و حالت شب خودکار، فرایند پردازش کاهش نویز بسیار خوب است. همچنین، نقاط روشن مثل لامپ‌ها در این عکس‌ها ظاهر بسیار خوبی دارند و اصلا شاهد انفجار نور در این نقاط نیستیم.
در زیر می‌توانید نمونه‌ای از عکس‌های گرفته شده با دوربین اصلی ناتینگ فون ۲ در طول شب و با حالت شب خودکار را ببینید:
اگر حالت شب را خاموش کنید، عکس‌هایی ایجاد می‌شوند که از نظر روشن بودن و بازتولید رنگ، تفاوتی با عکس‌های گرفته شده با حالت شب ندارند اما نویز آنها بیشتر و جزئیاتشان کمتر است. همچنین، عکس‌هایی که بدون حالت شب گرفته می‌شوند، محدوده داینامیک باریک‌تری دارند و به همین دلیل، توصیه می‌کنیم که برای عکاسی با دوربین اصلی، حالت شب خودکار ناتینگ فون ۲ را همیشه در حالت روشن نگه دارید و آن را غیر فعال نکنید.
در زیر می‌توانید نمونه‌ای از عکس‌های گرفته شده با دوربین اصلی ناتینگ فون ۲ در طول شب و بدون حالت شب خودکار را ببینید:
اگر از زوم ۲ برابری استفاده کنید، حالت شب هرگز فعال نمی‌شود و برخلاف بسیاری دیگر از گوشي‌های رقیب، ناتینگ فون ۲ از قابلیت Super Res Zoom در شب استفاده میکند و عکس‌های بسیار خوبی با زوم ۲ برابری می‌گیرد. مقدار جزئیات در این عکس‌ها متوسط است ولی از اشباع رنگ عالی، نوردهی خوب و محدوده داینامیک گسترده‌ای برخوردار هستند.
در زیر می‌توانید نمونه‌ای از عکس‌های گرفته شده با دوربین اصلی ناتینگ فون ۲ در طول شب، با زوم ۲ برابری و بدون حالت شب خودکار را ببینید:
دوربین اولتراواید نیز می‌تواند با استفاده از حالت شب، عکس‌های زاویه‌باز بسیار خوبی بگیرد. این عکس‌ها جزئیات خوبی دارند، از نوردهی و محدوده داینامیک بسیار عالی برخوردار هستند، نویز پایینی دارند و بازتولید رنگ در آنها نیز مثل حالت شب دوربین اصلی، به خوبی انجام می‌شود.
در زیر می‌توانید نمونه‌ای از عکس‌های گرفته شده با دوربین اولتراواید ناتینگ فون ۲ در طول شب و با حالت شب خودکار را ببینید:
خاموش کردن حالت شب برای عکاسی اولتراواید سبب اضافه شدن نویز، کاهش جزئیات و باریک‌تر شدن محدوده داینامیک می‌شود و نقاط روشن نیز به خوبی به تصویر کشیده نمی‌شوند و شاهد انفجار نور در آنها هستیم. بنابراین، باز هم توصیه می‌کنیم که حالت شب خودکار را خاموش نکنید.
در زیر می‌توانید نمونه‌ای از عکس‌های گرفته شده با دوربین اولتراواید ناتینگ فون ۲ در طول شب و بدون حالت شب خودکار را ببینید:
بررسی گوشی ناتینگ فون ۲ از نظر کیفیت ضبط ویدئو
حالا که به بررسی گوشی ناتینگ فون ۲ از نظر کیفیت عکس در شب و روز پرداختیم، وقت آن است که در رابطه با کیفیت فیلمبرداری این گوشی نیز صحبت کنیم.
هر سه دوربین Nothing Phone (2) قادر به ضبط ویدئو هستند. دو دوربین اصلی و اولتراواید می‌توانند ویدئوهایی با حداکثر کیفیت 4K و نرخ فریم ۳۰ فریم بر ثانیه ضبط کنند و امکان فیلمبرداری با کیفیت 1080p و نرخ فریم‌های ۳۰ یا ۶۰ فریم بر ثانیه را نیز دارند. دوربین سلفی نیز می‌تواند ویدئوهایی با حداکثر کیفیت 1080p@30fps ضبط کند. همچنین، امکان انتخاب یکی از کدک‌ّهای h.264 یا h.265 برای ضبط ویدئوها نیز وجود دارد.
هر سه دوربین ناتینگ فون ۲ دارای قابلیت پایدارسازی اپتیکی تصویر هستند که در همه رزولوشن‌ها و نرخ فریم‌ها کار میکند.
اپلیکیشن دوربین نرخ بیت‌های بسیار خوبی فراهم می‌آورد؛ در صورت استفاده از کدک h.264، فیلم‌های 4K دارای نرخه بیت‌های ۵۰ مگابیت بر ثانیه هستند و فیلم‌های 1080p@30fps نرخ فریم ۲۵ مگابیت بر ثانیه دارند. نرخ بیت صوت ویدئوها نیز ۹۶ کیلوبیت بر ثانیه است و صدا به صورت استریو ضبط می‌شود. با اینکه نرخ بیت صدا خیلی کم به نظر می‌رسد اما صدای ضبط شده واقعا غنی و عمیق است و تقریبا هیچ اثری از صدای باد ضبط نمی‌شود. دقت داشته باشید که این گوشی دارای سه میکروفون است و از هر سه تای آنها برای ضبط صدا در هنگام فیلمبرداری استفاده میکند.
ویدئوهای دارای کیفیت 4K دوربین اصلی خیلی خوب هستند. این ویدئوها کنتراست بالا، محدوده داینامیک خوب و بازتولید رنگ عالی دارند. با اینکه جزئیات در این ویدئو به خوبی دیگر گوشي‌های پرچمدار موجود در بازار نیست اما بد هم نیست. هیچ نویزی در این ویدئوها دیده نمی‌شود و خبری هم از شفاف‌سازی بیش از حد نیست.
قابلیت پایدارسازی الکترونیکی تصویر (EIS) در دوربین اصلی خیلی خوب کار میکند ولی بعضی لرزش‌ها به تصویر کشیده می‌شوند.
ویدئوهای دارای زوم ۲ برابری چیزی جز ویدئوهای 4K برش خورده نیستند و بنابراین، خیلی نرم هستند و جزئیات کمی دارند.
ویدئوهای 4K دوربین اصلی که در نور ضعیف گرفته می‌شوند، بد نیستند. این ویدئوها از جزئیات کافی، کنتراست خوب، محدوده داینامیک مناسب و رنگ‌های عالی برخوردارند. البته مقداری نویز در این ویدئوها دیده می‌شود ولی خیلی اثر مخربی روی ویدئو ندارد.
استفاده حالت شب (Night Mode) برای فیلمبرداری با دوربین اصلی امکان‌پذیر اما فقط از ویدئوهای دارای حداکثر کیفیت 1080p@30fps پشتیبانی میکند. ویدئوهایی که با استفاده از حالت Night Mode در نور ضعیف گرفته می‌شوند، از نظر کیفیت عالی هستند، محدوده داینامیک خوبی دارند، بازتولید رنگ‌ها در آنها بسیار خوب است، از جزئیات بالایی برخوردارند و هیچ نویزی در آنها دیده نمی‌شود.
جالب اینجا است که حالت شب برای فیلمبرداری با زوم ۲ برابری فعال است. فیلم‌های 4K که با زوم ۲ برابری در شب ضبط می‌شوند، اصلا کیفیت خوبی ندارند اما اگر از کیفیت 1080p@30fps و حالت شب استفاده کنید، می‌توانید فیلم‌های بسیار خوبی با زوم ۲ برابری در شب بگیرید.
دوربین اولتراواید در نور روز ویدئوهای 4K بسیار خوبی ضبط میکند. این ویدئوها سرشار از جزئیات هستند، شفافیت متعادلی دارند، از کنتراست عالی برخوردارند، محدوده داینامیک خیلی خوبی دارند و رنگ‌های آنها نیز کاملا طبیعی است. دوربین اولتراواید نیز قابلیت پایدارسازی اپتیکی تصویر دارد که اگرچه در مجموع خوب است اما بعضی از لرزش‌ها را حذف نمی‌کند.
در طول شب می‌توانید ویدئوهای 4K خوبی با دوربین اولتراواید بگیرید و قابلیت حذف نویز خفیف، کمک زیادی به ضبط این ویدئوها میکند اما ویدئوهای 4K ضبط شده با دوربین اولتراواید در شب، کمی تاریک هستند. البته این ویدئوها بسیار شفاف هستند، محدوده داینامیک خوبی دارند و رنگ‌ها را خیلی خوب به تصویر می‌کشند.
دوربین سلفی فقط می‌تواند ویدئوهایی با کیفیت 1080p@30fps ضبط کند. پایدارسازی اپتیکی تصویر در این دوربین خیلی خوب کار میکند و تقریبا هیچ لرزشی در این ویدئوها دیده نمی‌شود. همچنین، ویدئوهای ضبط شده با دوربین سلفی از جزئیات کافی، محدوده داینامیک خوب، کنتراست بالا و رنگ‌های دقیقی برخوردارند.
گوشی‌های رقیب ناتینگ فون ۲
در پایان بررسی گوشی ناتینگ فون ۲ بد نیست که نگاهی به گوشی‌های رقیب نیز داشته باشیم. نسخه دارای ۱۲۸ گیگابایت حافظه داخلی و ۸ گیگابایت رم Nothing Phone (2) با قیمت ۶۷۹ دلار وارد بازار شده است و جایگزینی پرچمدار برای گوشی میان-رده Nothing Phone (1) محسوب می‌شود که در زمان عرضه قیمتی برابر با ۴۶۹ یورو داشت.
نسل اول ناتینگ فون با اینکه با تراشه‌ای پرچمدار کار میکند اما بسیار قدرتمند است و امکانات زیادی، حتی در حد ناتینگ فون ۲ دارد و همه این‌ها در حالی است که از نظر قیمتی، بسیار به صرفه‌تر محسوب می‌شود. از سوی دیگر، گوشی ناتینگ فون ۲ مجهز به تراشه‌ای پرچمدار است که آن را برای گیمینگ سنگین مناسب می‌سازد، سرعت شارژ بالاتری دارد، مجهز به صفحه نمایش بهتری است و می‌تواند عکس‌ها و فیلم‌های باکیفیت‌تری بگیرد.
رقیب مستقیم ناتینگ فون ۲ را می‌توان گوشی پوکو F5 دانست که تراشه یکسانی دارد. آن گوشی دارای نمایشگر دالبی ویژن با رزولوشن بالاتر، گیمینگ با نرخ فریم بالا (HFR gaming) و سرعت شارژ بالاتر است اما دوربین‌های آن قابل مقایسه با دوربین‌های قدرتمند ناتینگ فون ۲ نيستند و LEDهای جذاب و کاربری Glyph را نیز ندارد. البته در نظر داشته باشید که پوکو اف ۴ حدود ۸۰ یورو ارزان‌تر از نسل دوم این گوشی انگلیسی است.
گوشی زنفون ۹ ساخت شرکت ایسوس نیز از تراشه یکسانی برخوردار است، امتیاز مقاومت محیطی IP68 دارد و کیفیت ویدئوها و عکس‌های آن با کیفیت ویدئوها و عکس‌های Nothing Phone (2) برابری میکند اما نمایشگر کوچک‌تری دارد، LEDهای Glyph را ندارد و فاقد قابلیت شارژ وایرلسی است. البته باید اشاره کنیم که زنفون ۹، دوربین سلفی بهتری دارد و قابلیت پایدارسازی گیمبال (gimbal stabilization) دوربین نیز چیزی نیست که بتوان در نظر نگرفت.
گوشی نورد ۳ (Nord 3) نیز که به تازگی وارد بازار موبایل شده است، جایگزین مناسبی برای ناتینگ فون ۲ به نظر می‌رسد. این گوشی مجهز به نمایشگر AMOLED مایع است، تراشه قدرتمند دایمنسیتی ۹۰۰۰ را دارد و از نظر دوربین و قابلیت‌های عکاسی و فیلمبرداری نیز از ناتینگ فون بهتر است. این گوشی با قیمتی حدود ۲۰۰ یورو ارزان‌تر در بازار یافت می‌شود و جایگزینی معرکه برای ناتینگ فون برای کسانی است که گوشی مشابهی با قیمت پایین‌تر نیاز دارند.
گوشی موتورولا اج ۴۰ حدود ۱۵۰ یورو ارزان‌تر است اما نمایشگری روشن‌تر و سریع‌تر از نوع OLED، دوربین سلفی بهتر با امکان فیلمبرداری 4K و سرعت شارژ سیمی بالاتری دارد. این گوشی از امتیاز مقاومت محیطی IP68 نیز بهره‌مند است و می‌تواند غوطه‌ور شدن در عمق یک و نیم متری آب به مدت نیم‌ساعت را تحمل کند.
گوشی ریلمی GT Neo 3 150W نیز جایگزین خوبی است که با قیمتی حدود ۶۵۰ یورو در اروپا به فروش می‌رسد. این گوشی مجهز به سخت‌افزار سریع و توانمند، نمایشگر خیلی خوب و شارژ سیمی فوق سریع ۱۵۰ واتی است. البته، سرعت شارژ بالاتر در مقایسه با ناتینگ فون ۲، ارزش توان پردازشی بالاتر و دوربین بهتر ناتینگ فون ۲ را ندارد.
گوشی Google Pixel 7a نیز با توجه به سیستم عامل گوگل و کیفیت عکس خوب، از دیگر گوشي‌هایی است که می‌توانیم آن را به عنوان رقیبی برای ناتینگ فون ۲ در نظر بگیریم. این گوشی مجهز به نمایشگر OLED با نرخ نوسازی حداکثر ۹۰ هرتز، مقاومت محیطی IP 67، دوربین‌هایی بهتر از ناتینگ فون ۲ و تراشه‌ای قدرتمند است و با قیمتی تنها حدود ۵۰۰ یورو به فروش می‌رسد.
سوالات پرتکرار
۱- قیمت گوشی ناتینگ فون ۱ چقدر است؟
قیمت گوشی ناتینگ فون ۱ با ۱۲۸ گیگابایت حافظه داخلی و ۸ گیگابایت رم در اوایل مرداد ۱۴۰۲ از ۱۶ میلیون تومان شروع می‌شود.
۲- برای خرید گوشی ناتینگ فون ۲ به کدام فروشگاه مراجعه کنیم؟
شما می‌توانید گوشی ناتینگ فون ۲ را از فروشگاه اینترنتی فرنا تهیه کنید.
۳- گوشی ناتینگ فون ۳ چه زمانی وارد بازار می‌شود؟
قرار است که گوشی ناتینگ فون ۳ تا ماه جولای سال ۲۰۲۴ (تیرماه ۱۴۰۳) به بازار عرضه شود.
جمع‌بندی
جولای ۲۰۲۲ بود که شرکت انگلیسی ناتینگ اولین گوشی هوشمند خود را تحت عنوان Nothing Phone (1) وارد بازار کرد. یک سال بعد این شرکت، نسل دوم ناتینگ فون را با نام Nothing Phone (2) به جهانیان معرفی کرد تا همگان بدانند که این برند برای ماندن آمده است.
ناتینگ فون ۲ برخلاف نسل اول، یک گوشی پرچمدار محسوب می‌شود زیرا مجهز به تراشه پرچمدار اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ است. این گوشی از نظر نمایشگر و دوربین نیز بهبودهایی در مقایسه با ناتینگ فون ۱ نشان می‌دهد اما طراحی کلی دو گوشی چندان متفاوت نیست و ناتینگ فون ۲ نیز LEDهای Glyph و رابط کاربری Glyph را دارد تا مشخص شود که قرار است این قابلیت جذاب و البته کاربردی، مشخصه برند ناتینگ فون باشد.
گوشی ناتینگ فون ۲ با طراحی ساندویچ شیشه و قاب آلومینیومی از جذابیت خاصی برخوردار است و LEDهای پشت گوشی نیز دلیل خوبی برای انتخاب ناتینگ فون ۲ به عنوان یکی از جذاب‌ترین گوشي‌های سال ۲۰۲۳ هستند. البته، این گوشی امتیاز مقاومت محیطی بالایی ندارد و با امتیاز IP 54 فقط می‌تواند پاشش آب را به مدت ۱۰ دقیقه تحمل کند.
ناتینگ فون ۲ مجهز به نمایشگری با کیفیت ولی با رزولوشن حداکثر 1080p است که نرخ نوسازی آن به صورت خودکار بین یک تا ۱۲۰ هرتز، تغییر میکند. سیستم استریو اسپیکر با صدای بلند و غنی در کنار این نمایشگر، تماشای ویدئو یا گوش دادن به موزیک را لذت بخش میکند.
با اینکه ناتینگ فون ۲ باتری چندان بزرگی ندارد اما تحمل باتری این گوشی خیلی بد نیست و با سرعت بالای شارژ ۴۵ واتی و شارژ بی‌سیم ۱۵ واتی نیازی نیست که خیلی نگران خالی شدن شارژ باشید زیرا شارژ کامل گوشی از صفر تا صد درصد تنها حدود یک ساعت طول می‌کشد. همچنین با قابلیت شارژ معکوس می‌توانید دیگر گوشي‌ها یا لوازم جانبی را که از شارژ معکوس پشتیبانی می‌کنند، با ناتینگ فون خود شارژ کنید. این‌ها در حالی است که ناتینگ فون ۱، باتری کمی کوچک‌تری دارد و حداکثر سرعت شارژ سیمی آن ۳۳ وات است.
این گوشی با سیستم عامل اندروید ۱۳ و پوسته Nothing OS 2.0 کار میکند که نسخه‌ای تمیز و جذاب از اندروید ۱۳ خام محسوب می‌شود. شاید جالب توجه‌ترین ویژگی نرم‌افزاری Nothing Phone (2) رابط کاربری Glyph باشد که با استفاده از آن می‌توانید چراغ‌های LED پشت گوشی را کنترل و آنها را با صدای زنگ گوشی، صدای نوتیفیکیشن‌ها یا حتی میزان شارژ گوشی هماهنگ کنید. البته از این LEDها می‌توان برای کارهای دیگری مثل نورپردازی در هنگام فیلمبرداری یا عکاسی پرتره نیز کمک گرفت.
مهم‌ترین بهبود گوشی Nothing Phone (2) در مقایسه با نسل اول ناتینگ فون، به کارگیری تراشه پرچمدار کوالکام اسنپدراگون ۸ پلاس نسل ۱ به جای تراشه میان-رده کوالکام اسنپدراگون 778G+5G است که توان پردازشی گوشی را به طور قابل توجهی افزایش داده و حتی آن را برای گیمینگ نیز مناسب ساخته است؛ البته گیمرها بدانند که این گوشی قابلیت گیمینگ با نرخ فریم بالا ندارد. در هر صورت، ناتینگ فون ۲ یکی از سریع‌ترین گوشي‌های موجود در بازار با قیمت زیر ۱۰۰۰ دلار است.
یکی از بزرگ‌ترین مزیت‌های ناتینگ فون ۲ در مقایسه با گوشي‌های رقیب، سیستم‌های دوربین نسبتا ساده ولی بسیار با کیفیت آن است. ناتینگ فون ۲ تنها دو دوربین پشتی، شامل دوربین اصلی ۵۰ مگاپیکسلی و دوربین اولتراواید ۵۰ مگاپیکسلی دارد که هر دوی آنها از فیلتر رنگی Quad-Bayer برای ایجاد عکس‌های ۱۲.۵ مگاپیکسلی استفاده می‌کنند و در شب و روز عکس‌های بسیار با کیفیتی می‌گیرند. دوربین سلفی سنسور ۳۲ مگاپیکسلی و فیلتر رنگی Quad-Bayer دارد اما به جای عکس‌های ۸ مگاپیکسلی، عکس‌هایی با رزولوشن ۳۲ مگاپیکسل به شما تحویل می‌دهد اما این دوربین نیز عکس‌های خوبی می‌گیرد. کیفیت فیلمبرداری دوربین‌های پشتی خیلی خوب ولی محدود به کیفیت 4K@30fps است و دوربین سلفی نمی‌تواند ویدئوهایی با کیفیت فراتر از 1080p@30fps ضبط کند. در هر صورت، کیفیت عکاسی و فیلمبرداری در طول شب و روز نیز خیلی خوب است.
بررسی گوشی ناتینگ فون ۲ نشان می‌دهد که مهم‌ترین رقبای این گوشی، ناتینگ فون ۱ به دلیل قیمت بسیار پایین‌تر و برخورداری از قابلیت‌های مشابه مثل LEDها و رابط کاربری Glyph و پوکو F5 به دلیل نمایشگر دالبی ویژن با رزولوشن بالاتر، گیمینگ با نرخ فریم بالا (HFR gaming) و سرعت شارژ بالاتر دانست که قیمتی ۸۰ یورو ارزان‌تر از نسل دوم ناتینگ فون دارد. با این حال، قیمت گوشی ناتینگ فون ۲ به عنوان یک گوشی پرچمدار، چندان بالا نیست و LEDها و رابط کاربری Glyph نیز آن را خیلی خاص کرده‌اند.
منبع:
gsmarena.com